Od 1979 do 1989 roku w czasie interwencji radzieckiej życie straciło co najmniej kilkaset tysięcy Afgańczyk贸w, a kilkadziesiąt tysięcy radzieckich żołnierzy poniosło śmierć lub zostało rannych. Wyjeżdżali, by zostać bohaterami. Do kraju wracali jako bankruci - bez n贸g, bez rąk, bez złudzeń, z koszmarami, kt贸re miały ich nigdy nie opuścić. Niekt贸rzy wracali w cynkowych trumnach.
Z opowieści weteran贸w, pielęgniarek, matek i żon "afgańc贸w" wyłania się wstrząsający obraz niepotrzebnej wojny; wśr贸d zapierających dech w piersiach afgańskich krajobraz贸w rozgrywają się ludzkie dramaty, a odwaga i braterstwo przeplatają się z niegodziwością i okrucieństwem.
Po publikacji książki Aleksijewicz została pozwana o znieważenie honoru i godności żołnierzy walczących w Afganistanie.
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialno艣ci: Swiet艂ana Aleksijewicz ; prze艂o偶y艂 Jerzy Czech.
DOST臉PNO艢膯:
Dost臋pny jest 1 egzemplarz. Pozycj臋 mo偶na wypo偶yczy膰 na 30 dni
Krzyk Czarnobyla jest zarazem opowieścią o losach ludzi bezpośrednio biorących udział w akcji ratowniczej po wybuchu reaktora, jak i relacją o największym kataklizmie technologicznym XX wieku oraz metaforą rozpadającego się imperium. Od samego początku problem czarnobylski nie był wolny od zakulisowych walk o jego ujawnienie, do dziś - pomimo r贸żnych pr贸b - naukowo nie można określić skali szk贸d ekologicznych, materialnych, moralnych, społecznych, zdrowotnych, jakich był przyczyną. 26 kwietnia 1986 r. Czarnobyl stał się problemem świata wciąż aktualne pozostaje pytanie o bezpieczeństwo energetyki jądrowej.
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialno艣ci: Swiet艂ana Aleksijewicz ; z rosyjskiego prze艂o偶y艂 Leszek Wo艂osiuk.
DOST臉PNO艢膯:
Dost臋pny jest 1 egzemplarz. Pozycj臋 mo偶na wypo偶yczy膰 na 30 dni
Wydawałoby się, że o wojnie napisano już wszystko, Aleksijewicz odkrywa jednak nieznane przestrzenie. M贸wi o tym, jak patriotyczny, wręcz samob贸jczy entuzjazm dziewcząt ochotniczek, idących do boju z imieniem Stalina na ustach, spotyka się z okrucieństwem frontu, głodem, nędzą, strachem tęsknotą. Te młode kobiety mają inną wrażliwość, spostrzegawczość i fizyczność niż towarzysze boju. W relacjach niewiele znajdziemy o ruchach oddział贸w, potyczkach i broni, wiele za to obserwacji, kt贸re trudno zapomnieć - frontowa kucharka ugotował kocioł kaszy, a le nie ma kto jeść, ze stu żołnierzy po walce zostało siedmiu. Z laudacji Małgorzata Szejnert, przewodniczącej jury Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego.
Wojna nie ma ludzkiej twarzy. Ja patrzę na nią oczami kobiet. Kobieta pamięta co innego, inaczej pamięta. Pamięta kolor, zapach, więcej emocji, a mężczyźni czyny, zadania. Mężczyzn od dziecka przygotowuje się do myśli, że może być wojna. Kobiet się tego nie uczy. Swietłana Aleksiejewicz w rozmowie z Lidią Ostałowską
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialno艣ci: Swiet艂ana Aleksijewicz ; prze艂o偶y艂 Jerzy Czech.
DOST臉PNO艢膯:
Dost臋pny jest 1 egzemplarz. Pozycj臋 mo偶na wypo偶yczy膰 na 30 dni
